Mijn invoelend vermogen - loslaten van voeding, contact met overledenen, medicijnen en vaccinaties

Op 28 juni 2014 's avonds zag Marthe als eerste een lichtverschijning, een vuurbal in de lucht, terwijl wij op de grond in onze huiskamer 4-stemmige muziek zongen. Wij denken dat het geen toeval was dat we die vuurbal zagen terwijl we muziek zongen, die ik had gecomponeerd: 
I AM Light.

De vuurbal is vanuit onze woonkamer te zien.

De woorden I AM Light zijn de eerste woorden van de 5e affirmatie van de 7 affirmaties, die wij hadden gekregen, toen we van 17-24 mei 2014 een 8 dagen proces hadden gedaan om voeding los te gaan laten. we hebben dat thuis gedaan via Skype met drie andere mensen uit Amerika en Canada. Twee jonge mensen, Akahi en Camila, die al vanaf 2008 nauwelijks eten en weinig drinken en samen inmiddels twee kinderen hebben, hebben vanuit Ecuador het 8 dagen proces begeleid.

We hebben in 3 dagen eten en drinken afgebouwd, daarna drie dagen niet gegeten en gedronken en 2 dagen weer drinken opgebouwd. Daarna hebben we nog heel weinig gegeten en zijn we ons veel vrijer gaan voelen in het wel of niet eten. Het eten voelde en was nooit meer als daarvoor. We zijn nu met ons vieren bijna twee jaar bezig om te stoppen met eten en te gaan leven van licht, kleur, contact, muziek en liefde. 

Dat we dit met vier mensen doen is uniek op de wereld, want iedereen die met lichtvoeding bezig is, noemen zichzelf breatharians (leven van adem), doet dat alleen hooguit met twee mensen. Ons samenwonen en samenwerken maakt het mogelijk om dit met elkaar te mogen ontdekken en onderzoeken en een kans om dit op een zo natuurlijk mogelijke manier te doen.

We gaan door heel veel lagen heen, een heel bijzonder proces om dichter bij je gevoel en je lichaam te komen. Het is onvoorstelbaar wat voeding met je doet en hoe het minder, weinig, niet eten je fijngevoeliger maakt.

We hebben gisteren gekeken naar de documentaire 'Leven na de dood', een bijzondere documentaire: https://www.youtube.com/watch?v=LAz1U1EHBY0&feature=youtu.be

Erg bijzonder en leuk om te vertellen is dat Marthe, voordat we 's avonds in de documentaire zouden zien dat er bloemen gematerialiseerd werden, gisteren in een winkel tegen mij zei: "Leonoor, ik zie je als een bloemenmeisje,  je zou bloemen kunnen materialiseren. Het is mogelijk dat er uit je handen zomaar bloemen komen". We kijken s' avonds naar de documentaire en zien tot onze grote verbazing en blijdschap bloemen verschijnen, uit het niets worden ze gematerialiseerd!! Ongelooflijk en wat fijn dat we dit met elkaar mogen meemaken, delen en over kunnen praten. Ook al vinden we de documentaire vrij grof en door muziek spannender en sensationeler gemaakt, het stimuleert ons zeker om serieus te nemen, wat we aan het doen zijn.

We zijn bijna gestopt met eten en Marthe vertelt, 'krijgt door', dat we veel meer van dit soort ervaringen zullen meemaken. We voelen allemaal dat het samen wonen en werken, nu al 10 jaar, het met elkaar 4-stemmig a capella zingen, muziek maken, mediteren en stoppen met eten iets heel bijzonders is. Ook het zien van en verbindingen hebben met mensen, die overleden zijn, stimuleert ons om het niet eten te zien als een opening naar een andere dimensie.


Marthe ziet lichtjes oplichten, kleuren en hoort veel woorden, zinnen van mensen, ook overledenen. Ik voel heel veel en ben erg gericht op luisteren en elkaar helpen te luisteren. Als we mensen ontmoeten ga ik met iedereen steesd makkelijker het gesprek aan. Ik vertel over waar wij mee bezig zijn, mensen vertellen dan ook veel makkelijkere over zichzelf, waardoor elk gesprek bijna altijd een bijzondere ontmoeting wordt. Het brengt ons in een andere dimensie. Als Marthe iets voelt stimuleer ik haar altijd om dat te zeggen. Ook Erik kan steeds meer iets zeggen vanuit zijn gevoel dat van waarde is, waar ik heel blij mee ben. Ik ben door mijn invoelend vermogen en ook door de muziek  bewust geworden dat ik Marthe, Erik, mijn zus Jeannette en anderen mee kan en mag nemen naar een andere dimensie. 


Ik wil niet wachten tot we overlijden, of mijn moeder overleden is. Ik wil heel graag hier op aarde op een natuurlijke en eenvoudige manier een verbinding maken met andere dimensies. Op een manier die natuurlijk voelt en aan iedereen, ook aan een kind is uit te leggen. Erik ziet beelden als we mediteren en muziek maken. Jeannette zit vooral in een proces om los te komen uit oude patronen, waar ik haar 16 jaar geleden mee ben gaan helpen, nadat ik heel erg onder haar hardheid had geleden. Zij had zich heel erg op onze vader en mannen gericht en aangepast, terwijl ze ogenschijnlijk heel zeker overkwam, bleek mijn twijfelen en onzekerheid durven laten zien mijn redding te zijn om niet te verharden en te verstarren en kon ik open staan voor wat ik echt wilde: contact met mezelf en met mijn moeder. 



Ik ben in een diep eenzaam dal in 1996 begonnen te praten met mijn vader en daarna aan allebei mijn ouders gaan vertellen wat ik op mijn hart had. Ik ben vooral anders en veel positiever gaan kijken naar mijn moeder, waardoor zij ook anders kon zijn en ik een totaal andere moeder gekregen, Ik kon haar gaan geven wat ikzelf graag had willen krijgen: liefde, openheid, luisteren, open staan voor elkaar. Iets kwijt kunnen, maar ook iets terugkrijgen, geven en ontvangen, is in het leven essentieel. Die houding in mezelf bleek de sleutel te zijn om alles om te kunnen draaien, alle deuren die gesloten waren zijn open gaan en nog veel meer.


Door mijn moeder anders te gaan zien is mijn leven totaal veranderd, wat ik als negatief zag of voelde kon positief worden. Door met liefde naar mijn moeder gaan kijken en alles steeds meer bespreekbaar te maken, is er heel veel gaan verschuiven en veranderen. Marthe, één van mijn huisgenoten, heeft daar ook weer in geholpen door van het begin af te zeggen dat ze mijn moeder heel erg aardig vond. Voor haar is mijn moeder bijna een oma.  

Marthe is 16 jaar jonger dan ik. Grappig, het is vandaag 16 april 2016, 16-4-2016 en Jeannette is 20 jaar ouder dan Marthe en Erik, Ik ben 16 jaar ouder dan Marthe en Erik en mijn zus is 4 jaar ouder. Alle getallen 4, 16 en 20 zitten vandaag in de datum, een bijzondere dag!! Mijn moeder heeft Marthe en Erik in haar hart gesloten en zegt dat zij hen ook als haar kinderen ziet. Ze heeft altijd met ons meegeleefd en is heel blij dat we zo met elkaar wonen, muziek maken en samenwerken. 



Waar ik onder geleden had, niet kunnen en durven praten over wat je (echt) voelt, bleek niet alleen mijn persoonlijke ervaring, maar ook een maatschappelijk, menselijk probleem. Ik had vragen over wat is kwaad, wat is goed, hoe doorbreek je eenzaamheid, hoe kom je in contact, wat is angst, wat is liefde, wat is ervoor nodig om (weer) vrij te worden? Kinderen hebben mij daarin geholpen. Zij waren niet bevooroordeeld en lieten merken dat mijn openheid en vriendelijkheid hen goed deed. Maar ook (juist) als ik streng was, kwamen ze veel sneller weer bij mij thuis aanbellen dan ik had gedacht. 

Ik ging me steeds meer uiten naar mensen om me heen. Het me niet meer inhouden is een openbaring geworden. Ik kom elke dag nog verder dan ik ooit had durven denken of dromen. Een heel bijzonder proces, vooral omdat ik het nu met mijn drie huisgenoten mag doormaken en we onze ervaringen en kennis met elkaar kunnen delen. Ik help met praten, openstellen, luisteren naar jezelf, naar je gevoel, ruimte geven aan elkaar, twijfelen, praten, nadenken, omgaan met spanningen en elkaar helpen. 



Marthe vertelt steeds meer, de hele dag door en dat wordt ook nog steeds meer. Ze vertelt hoe wij ondersteund worden, vanuit een andere dimensie, hoe we gedragen worden en soms zelfs omhoog worden geduwd! Marthe 'zag' gisteren een muis, maar hoorde hem niet!! Muizen die net als wij half gematerialiseerd zijn en ons aan het helpen zijn, het zijn 'lichtmuizen'. Het is ongelooflijk hoe we elkaar kunnen aanvullen. Marthe ziet hoort dingen, Erik ziet beelden als we mediteren, muziek maken, dat gaat ook steeds verder. Jeannette is veel met zichzelf bezig, wat voor haarzelf, maar ook voor ons, voor het geheel van heel veel waarde is.

We zijn bezig om te stoppen met eten. De meeste mensen die dit doen op de wereld doen het alleen, de overstap maken om te gaan leven van licht en adem, prana en lichtvoeding. Dat we dit met vier mensen doen is uniek (op de wereld?), want iedereen die met lichtvoeding bezig is, noemen zichzelf breatharians (leven van adem), doet dat alleen hooguit met twee mensen. 

Ons samenwonen en samenwerken maakt het mogelijk om dit met elkaar te mogen ontdekken en onderzoeken en is voor mij een kans om dit op een zo natuurlijk mogelijke manier te doen.

We gaan door heel veel lagen heen, een heel bijzonder proces om dichter bij je gevoel en je lichaam te komen. Het is onvoorstelbaar wat voeding met je doet en hoe het minder, weinig, niet eten je fijngevoeliger maakt.

We hebben gisteren gekeken naar de documentaire 'Leven na de dood', een bijzondere documentaire. https://www.youtube.com/watch?v=LAz1U1EHBY0&feature=youtu.be

Erg bijzonder en leuk om te vertellen is dat Marthe, voordat we 's avonds in de documentaire zouden zien dat er bloemen gematerialiseerd werden, gisteren in een winkel tegen mij zei: "Leonoor, ik zie je als een bloemenmeisje,  je zou bloemen kunnen materialiseren. Het is mogelijk dat er uit je handen zomaar bloemen komen". We kijken s' avonds naar de documentaire en zien tot onze grote verbazing en blijdschap bloemen verschijnen, uit het niets worden ze gematerialiseerd!! ongelooflijk en wat fijn dat we dit met elkaar mogen meemaken, delen en over kunnen praten. Ook al vinden we de documentaire vrij grof en door muziek spannender en sensationeler gemaakt, het stimuleert ons zeker om serieus te nemen, wat we aan het doen zijn.

We zijn bijna gestopt met eten en Marthe vertelt, 'krijgt door', dat we veel meer van dit soort ervaringen zullen meemaken. We voelen allemaal dat het samen wonen en werken, nu al 10 jaar, het met elkaar 4-stemmig a capella zingen, muziek maken, mediteren en stoppen met eten iets heel bijzonders is. Ook het zien van en verbindingen hebben met mensen, die overleden zijn, stimuleert ons om het niet eten te zien als een opening naar een andere dimensie.

Marthe hoort en ziet veel. Ik vind het bijzonder dat we dit met elkaar mogen delen en meemaken. Ik help soms door vragen te stellen om wat ze ziet te duiden, richting te geven en in het geheel te zien.

Marthe ziet veel lichtjes oplichten, kleuren en hoort veel woorden, zinnen van mensen, ook overledenen. Ik voel heel veel en ben erg gericht op luisteren en elkaar helpen te luisteren. Als we mensen ontmoeten zijn we ook steeds makkelijker met hen in een andere dimensie. Marthe stelt vaak een vraag of voelt iets en deelt dat, waardoor er iets nieuws gebeurt. Ook Erik kan steeds meer iets zeggen vanuit zij gevoel dat van waarde is, waar ik heel blij mee ben. Ik ben door mijn invoelend vermogen en ook door de muziek  bewust geworden dat ik Marthe, Erik, mijn zus Jeannette en anderen mee kan en mag nemen naar een andere dimensie.

Ik wil niet wachten tot we overlijden, of mijn moeder overleden is. Ik wil heel graag hier op aarde op een natuurlijke en eenvoudige manier een verbinding maken met andere dimensies. Op een manier die natuurlijk voelt en aan iedereen, ook aan een kind is uit te leggen. Erik ziet beelden als we mediteren en muziek maken. Jeannette zit vooral in een proces om los te komen uit oude patronen, waar ik haar 16 jaar geleden mee ben gaan helpen, nadat ik heel erg onder haar hardheid had geleden. Zij had zich heel erg op onze vader en mannen gericht en aangepast, terwijl ze ogenschijnlijk heel zeker overkwam, bleek mijn twijfelen en onzekerheid te durven laten zien mijn redding te zijn om niet te verharden en te verstarren en kon ik open staan voor wat ik echt wilde: contact met mezelf en met mijn moeder.

Ik ben in een diep eenzaam dal in 1996 begonnen te praten met mijn vader en daarna aan allebei mijn ouders gaan vertellen wat ik op mijn hart had. Ik ben vooral anders en veel positiever gaan kijken naar mijn moeder, waardoor zij ook anders kon zijn en ik een totaal andere moeder gekregen, Ik kon haar gaan geven wat ikzelf graag had willen krijgen: liefde, openheid, luisteren, open staan voor elkaar. Iets kwijt kunnen, maar ook iets terugkrijgen, geven en ontvangen, is in het leven essentieel. Die houding in mezelf bleek de sleutel te zijn om alles om te kunnen draaien, alle deuren die gesloten waren zijn open gaan en nog veel meer.

Door mijn moeder anders te gaan zien is mijn leven totaal veranderd, wat ik als negatief zag of voelde kon positief worden. Door met liefde naar mijn moeder gaan kijken en alles steeds meer bespreekbaar te maken, is er heel veel gaan verschuiven en veranderen. Marthe heeft daar ook weer in geholpen door van het begin af te zeggen dat ze mijn moeder heel erg aardig vond. Voor haar is mijn moeder bijna een oma.

Marthe is 16 jaar jonger dan ik. Grappig, het is vandaag 16 april 2016, 16-4-2016 en Jeannette is 20 jaar ouder dan Marthe en Erik, Ik ben 16 jaar ouder dan Marthe en Erik en mijn zus is 4 jaar ouder. Een bijzondere dag!! Mijn moeder heeft Marthe en Erik in haar hart gesloten en zegt dat zij hen ook als haar kinderen ziet. Ze heeft altijd met ons meegeleefd en is heel blij dat we zo met elkaar wonen, muziek maken en samenwerken.

Waar ik onder geleden had, niet kunnen en durven praten over wat je (echt) voelt, bleek niet alleen mijn persoonlijke ervaring, maar ook een maatschappelijk, menselijk probleem. Ik had vragen over wat is kwaad, wat is goed, hoe doorbreek je eenzaamheid, hoe kom je in contact, wat is angst, wat is liefde, wat is ervoor nodig om (weer) vrij te worden? Kinderen hebben mij (onbewust) daarin geholpen. Zij waren niet bevooroordeeld en lieten merken dat mijn openheid en vriendelijkheid hen goed deed. Maar ook (juist) als ik streng was, kwamen ze veel sneller weer bij mij thuis aanbellen dan ik had gedacht. Ze voelden zich serieus genomen

Ik ging me steeds meer uiten naar mensen om me heen. Het me niet (meer) inhouden is een openbaring geworden. Ik kom elke dag nog verder dan ik ooit had durven denken of dromen. Een heel bijzonder proces, vooral omdat ik het nu met mijn drie huisgenoten mag doormaken en we onze ervaringen en kennis met elkaar kunnen delen. Ik help met praten, openstellen, luisteren naar jezelf, naar je gevoel, ruimte geven aan elkaar, twijfelen, praten, nadenken, omgaan met spanningen en elkaar helpen.

Marthe vertelt hoe wij ondersteund en gedragen worden, vanuit een andere dimensie en soms zelfs omhoog worden geduwd! Marthe 'zag' gisteren een muis, maar hoorde hem niet!! Muizen die net als wij half gematerialiseerd zijn en ons aan het helpen zijn, ze 'hoorde' dat het 'lichtmuizen' zijn. Het is ongelooflijk hoe we elkaar kunnen aanvullen. Marthe ziet hoort dingen, Erik ziet beelden als we mediteren, muziek maken, maar dat gaat ook steeds meer door. Jeannette is veel met zichzelf bezig, wat voor haarzelf, maar ook voor ons, voor het geheel van heel veel waarde is.

Wat ik zo fijn en belangrijk vind dat we steeds de verbinding hebben en houden met mensen om ons heen, onze eigen familie, of er nu wel, weinig, geen of moeizaam contact is. We praten over onze familie. Als er iemand overleden is 'hoort' Marthe heel veel, vaak een bevestiging voor mij van wat ik altijd heb gevoeld en gedacht. Maar het gaat vaak ook verder, het met elkaar wonen en meeleven blijkt te leiden contact met andere dimensies. Over mijn zus Anita die al 20 jaar geen contact wil, 'hoort' Marthe steeds: 'je zus komt terug', of het nu letterlijk is in contact met mij is of niet, maar ik ben in ieder geval heel blij dat er iets gebeurt en aan het veranderen is. We denken dat de verandering van mijn moeder hier ook mee te maken heeft. Alles hangt samen, er zijn op veel meer (onzichtbare) manieren verbindingen. Ik hoorde dat haar arts haar ook cholesterol verlagende medicijnen voorschreef, zij die geweigerd heeft. Mijn moeder is na jaren met diezelfde cholesterolverlagende medicijnen gestopt, na een hevige strijd met mijn vader!

Marthe en ik verdiepen ons al een tijd in vaccinaties en de gevolgen ervan. Na het zien van een tv-uitzending op internet van John Consemulder in gesprek met Hans Moolenburgh, Désirée Röver en Door Frankema over vaccinaties en de afschuwelijke gevolgen, herkende ik heel veel over wat Marthe mij had verteld hoe zij als kind onbedaarlijk kon huilen en schreeuwen en hoe ze van de ene arts naar de andere is geweest, oorontstekingen, buisjes, reuma, bloedverdunners geslikt, röntgenfoto's (stralingen) gehad, in een ziekenhuis heeft gelegen, toen ze 6 jaar was. Toen ze daar de afgelopen jaren met haar ouders over probeerde te praten, was er geen enkele ruimte. En omdat het contact nog steeds verstoord is, begon ik langzaam te beseffen dat wij allemaal in een soort van 3e wereld oorlog zitten. Individueel wordt iedereen aangevallen met gif, in vaccinaties, medicijnen, voeding, lucht, water, straling van telefoons, wifi, computer, zendmasten, kleding, papier, bouwmateriaal, ook in eigen huis, verf, schoonmaakmiddelen, bestrijdingsmiddelen en wat ik nog niet weet.

Ik begrijp beter dat hoe wij als woongroep bezig zijn om over te stappen op leven van licht, kleur, contact, muziek en liefde eigenlijk een logische stap is en een antwoord kan zijn op alle vervuiling en denkbeelden, waardoor wij allemaal bezet zijn geraakt en ons (laten) afhouden van ons eigenlijk pad. Wat er ook gebeurt in ons leven, we hebben de keuze om er anders mee om te gaan.

Als het (nog) niet lukt om te stoppen met een verslaving, alcohol, medicijnen, voeding, wat je maar doet wat je eigenlijk niet wilt doen, dan kan je altijd je houding, je denken erover hoe je er tegenaan kijkt, veranderen. Soms is begrip belangrijk, maar soms is juist een grens trekken nodig. Als iemand graag iets wil doen, maar het niet lukt en je de goede intenties voelt, past begrip en aanmoediging. Maar als iemand steeds dezelfde hardheid laat zien, ongevoelig blijft voor wat dat met de ander doet, dan zijn nieuwe inzichten, die een nieuw besef geven heel erg nodig om in een zachter en liefdevoller stuk te komen. Dan kan juist directheid, een grens trekken heel erg belangrijk zijn.

Als kinderen overlijden aan vaccinaties, past begrip niet. Alhoewel begrip er voor mij altijd bij is, omdat ik besef dat ik ook degene ben of kan zijn, die een kind vaccinaties geeft, ook het kind ben, kan zijn dat gevaccineerd wordt of de ouder die instemt of zich laat overhalen om haar of zijn kind in te laten enten, Zo blijf je mens en menselijk.

Maar ik heb wel de keuze om geen slachtoffer, dader of iemand die pijn doen en geweld toestaat te willen zijn en te helpen dat alle geweld stopt, voor mij is dat ook vaccineren, prikken en snijden in mensen, giftige medicijnen, chemische bestrijdingsmiddelen, dierenmishandeling. Ik wil mezelf informeren en meer mensen informatie te geven, waardoor we sneller tot besef gaan komen, dat we geen geweld (meer) willen. Het toedienen van vaccins, medicijnen, chemo, radioactieve straling,  opereren maakt voor mij ook zichtbaar en duidelijk, wat ik op allerlei vlakken voel, hoe mensen elkaar pijn doen:

- met woorden, gedachtes

- met wapens, medicijnen, chemische middelen

- met oppervlakkigheid, wegduwen, elkaar mijden, uitlachen openlijk of van binnen, niet willen praten en niet open willen staan voor elkaar.

Hoe meer je daarover weet, voelt en toelaat, hoe meer je kunt helpen om pijn doen te veranderen in samenzijn, elkaar helpen, werken aan openheid, kennis en ervaringen delen, respect hebben voor en houden van de natuur, anders kijken naar jezelf, elkaar, je ouders, zussen, broers, familie, vrienden, het gezin, school, werk, presteren, consumeren, voeding, de natuur, ziekte, dood, muziek en contact.

Op dit moment beginnen de verhalen van de werkingen, ziekmakende en soms zelfs dodelijke gevolgen van de giftige vaccinaties naar buiten komen. Vaccinaties tasten net als antibioticum, bestralingen en chemo'kuren' het hele immuunsysteem aan en verzwakt veel meer dan we maar enigszins kunnen bevatten. Ook soldaten worden ingeënt. Soldaten die niet ingeënt zijn bleken minder getraumatiseerd en sneller door de verwerking heen te komen dan soldaten die wel gevaccineerd waren.

Wat er in vaccins zit, is echt gruwelijk: longweefsel van geaborteerde menselijke foetussen, menselijk bloed, nieren van Afrikaanse groene meerkatten (soort aap), geïnfecteerd menselijk bindweefsel met difterie culturen, geïnfecteerd dierenweefsel van aap, varken, kalf, kanarie, konijn, kip en cavia, kwik, formaldehyde (gebruikt om overleden mensen te conserveren), aluminium, glysol-ethyleen. Waarom worden we niet misselijk van deze lijst, schrijft Tim O'Shea in zijn boek Vaccinatie is geen immunisatie.

Artsen spreken zich zich nog bijna niet tegen vaccinaties uit, dat blijkt heel vast te zitten! Ouders moeten het gaan doen. Als ouders het echt niet meer willen, kan het niet doorgaan. Gelukkig wordt de ongerustheid wereldwijd eindelijk groter en meer bespreekbaar.

Mijn moeder heeft mooie antwoorden op alles wat ik vertel, meemaak, over mijn gedachtes over wat we hier doen op aarde. Ik praat met haar over dood, hoe het verder zou kunnen gaan na de dood en vertel wat Marthe 'hoort' als iemand van onze familie is overleden.

Mijn moeder slikt 8-10 medicijnen en ik ben aan het helpen van de medicijnen af te komen. Het is een bewustwordingsproces met diepe dalen, strijd, maar de moeilijke gesprekken vind ik heel waardevol en zinvol. Me niet inhouden is vooral met mijn vader heel belangrijk, anders zou er niets gebeuren. Ik help in gesprekken met mijn ouders met elkaar en met mij en hoe mijn ouders goed met elkaar om kunnen blijven gaan, met elkaar blijven praten en dankbaar zijn dat ze allebei nog leven.

Ik wil doorgaan met mezelf verder te ontwikkelen in voelen en luisteren op een subtiel niveau, ordenen, verbanden zien en te richten op wat echt belangrijk is in je leven en te (blijven) luisteren naar jezelf en naar elkaar. Het is voor mij een levensdoel om de verbinding tussen gevoel en verstand te maken en je verstand, je geest en denken te gebruiken om je gevoel te verwoorden, uit te leggen en te praten over wat je voelt, denkt, ziet en hoort.

Ik miste als violiste en viooldocent het contact met elkaar. Ik ben in 1994 in een diep bewustwordingsproces gekomen. In 8 jaar is geen vriend, broer of zus langs gekomen, had ik geen kerst of oud en nieuw. Achteraf heb ik het gezien als een loutering en zuiveringsproces om alle denken in hokjes los te mogen en kunnen laten. Kinderen, die 'zomaar' langs kwamen thuis of spontaan ontmoette op straat, zijn voor mij met hun spontaniteit en creativiteit daarbij heel belangrijke geweest.

Ik ben als musicus met mezelf en mijn huisgenoten nu heel anders met muziek bezig geweest, dan toen ik viooldocente was en viool speelde. Beide doe ik niet meer, dat loslaten heeft zeker ook geholpen om in een heel andere dimensie en een ander gebied te komen, waar ik veel meer kan.

Ik kan nu bezig zijn met concentratie, aandacht, eenvoud, gevoel, langzaam spelen, zuiverheid, contact met elkaar, bescheiden worden/blijven. En ook bezig zijn met ordening, structuur, en liefde voor getallen, kleur en licht. Ik wil graag dat muziek een bijdrage is voor contact met een andere dimensie en zie en ervaar het muziek maken ook als en belangrijke vervanging van eten en drinken. Ik krijg ook steeds meer het gevoel dat muziek ons brengt naar meditatief en contemplatief bezig zijn, open kunnen staan voor liefde en (bege)leiding.

Mijn invoelend vermogen zie ik als een kracht om verbindingen te maken met onszelf, met elkaar, met overledenen, met andere dimensies. Maar de essentie om dit te alles kunnen ervaren is onze manier van leven delen, het samenwerken met elkaar en open staan voor andere dimensies en nieuwe ervaringen!!

lieve groeten,

Leonoor