Leonoor deelt


In

Leonoor deelt

schrijf ik over mijn levenservaringen, onze woongroep Contact & muziek, ons sociaal bewustwordingsproces, muziek, de overstap die we maken naar lichtvoeding, contact met mijn ouders, het overlijden van mijn broer en een jaar later mijn zus, die 11 jaar bij ons heeft gewoond, mijn gedachten over het leven en dood, contact met andere dimensies en vlinders.
We leven in een waanzinnige maatschappij, waar mensen die problemen als slechte voeding, bestrijdingsmiddelen, de afschuwelijke werkingen en gevolgen van medicijnen en vaccinaties bespreekbaar maken, het zwijgen wordt opgelegd en hun leven zelfs niet meer zeker zijn.

Zolang we niet onze twijfels, ervaringen en problemen met elkaar gaan delen kan de macht van geld, bezit, wapens, chemische middelen, voedselindustrie, de farmaceutische industrie, in ons leven heel veel schade aanrichten.

Als we bezig gaan met liefde, delen, mediteren, muziek maken, zingen, openstaan voor andere dimensies, openheid, praten, schrijven, contact met elkaar, ook via internet, zoeken naar andere, nieuwe en oude wegen met elkaar verbinden, natuurlijke manieren van leven, genezen, ons leven een positieve wending geven, komt er liefde, bijzondere ervaringen en wonderen in ons leven.


Ik ben heel dankbaar dat ik dit kan delen met mijn huisgenoten Marthe en Erik. We zijn elke dag dankbaar voor ons prachtige, moeilijke leven en de diepe verbondenheid met elkaar. Op onze website www.contactmuziek.nl kun je veel over onze bijzondere leven lezen, zien en luisteren.


donderdag 5 mei 2016

mijn moeder en haar afschuwelijke medicijnen


Helaas gaat het niet zo goed met mijn moeder. Ze heeft wel één medicijn minder, de cholesterol verlagende statines die haar verzwakt hebben en haar geheugen hebben aangetast, waardoor het wel iets beter gaat, maar nu krijgt ze weer meer tramadol. Ze heeft door de 9 medicijnen, die ze nog slikt heel weinig eetlust, last van benauwdheid, algehele verzwakking, moeheid. Ik weet niet hoeveel medicijnen ze precies krijgt. Ik mag van mijn vader niet praten over het medicijngebruik van mijn moeder

Ik neem elke donderdag voor de hele week sappen voor haar mee. Mijn vader merkt dat ze dan meer gaat voelen en wil dan geen moeite meer doen. Ik leg dan uit dat dat ontgiften is. Als ik er ben en haar vertel dat het heel gezond is wil ze het wel drinken, maar omdat mijn vader er niet achter staat is het voor mijn moeder bijna niet te doen om het nog te willen.

Mijn moeder zou wel willen stoppen met de medicijnen, maar voelt zich niet sterk genoeg, ook door de verzwakking van de medicijnen om er tegenin te gaan. Ze krijgt wel vitamine C en B3 wat haar weerstand sterker maakt. Ik heb alles geprobeerd en blijf waarschuwen en net weer een mail gestuurd met verhalen van mensen over de werking van tramadol, een morfine-achtig medicijn, met verschrikkelijke werkingen als wantrouwen, angst, karakterverandering. Ook schrijven mensen dat ze (heel terecht) het erg vinden dat artsen niet waarschuwen voor de gevolgen en dat ze zouden willen dat artsen het zelf gaan slikken. Dan zou het heel snel anders worden en ook als mensen het zelf moeten gaan betalen. Maar zelfs het eens worden dat minder medicijnen toch echt beter is, lijkt al een strijd om het daarover eens te worden. Minder medicijnen meer groente- en fruitsappen lijkt al een taboe, waar zijn we mee bezig.

Wat een vreselijke medicijnenoorlog is er gaande in de wereld. Wat een beïnvloeding van mensen van hun gezondheid en hun leven. Ongelooflijk dat mijn vader en ik zo tegenover elkaar staan en mijn broers mijn vader steunen en ik als een dwaas wordt gezien, omdat ik niet wil dat mijn moeder zo aan het lijden is. Ik wil niet dat we pas zouden gaan praten over medicijnen, als mijn moeder overleden is en ook niet dat mijn moeder van pure ellende door de medicijnen overlijdt. Heel begrijpelijk dat iedereen wil dat haar lijden stopt, maar steeds als ik het mijn moeder vraagt, zegt ze dat ze blij is, dat ze nog mag leven en ze dat ook nog wel een tijdje wil. Ik heb sterk het gevoel dat ze daarmee zegt, dat ze ook voelt dat het niet eerlijk is. Ik ben heel blij dat ik nu eindelijk op het punt ben dat ik zeker weet en dat ook tegen mijn ouders kan zeggen dat het lijden van mijn moeder niet komt door de ouderdom, maar door de medicijnen.

Mijn vader is heel kwaad op mij dat ik niet wil accepteren dat het slecht met mijn moeder gaat en dat zo wil laten. Het zijn de drama's in deze maatschappij, medicijnen en mensen die ertegenin gaan het zwijgen opleggen. Mijn moeder heeft ervoor gezorgd dat de fosfaten uit de wasmiddelen zijn gehaald, maar nu wordt ze zelf vergiftigd. Ik leg het haar steeds weer uit. Maar het lijkt nog niet tot echte verbetering te lijden. De medicijnen gaan nog door, waardoor ze ook weer minder eetlust heeft. Mijn vader heeft door de medicijnen meer zorg voor haar, die wordt er ook moedeloos van. Maar wil niet geloven dat medicijnen zo verwoestend zijn. Ik geef informatie, maar ik kon het zelf eerst ook niet geloven dat het zo erg is. Hoe meer je je gaat verdiepen hoe meer je schrikt van wat er eigenlijk in medicijnen zit (80% aardolie!!) en ook vaccinaties en de griepprik zitten vol gif!!

Marthe één van mijn drie huisgenoten (ook mijn zus woont bij ons en Erik) zag vandaag dat er een roodborstje staat op de postzegel van het postpakket dat ik kreeg met biologische kleding. Mijn moeder heeft een speciale band met roodborstjes en ik kom als ik naar haar toeloop elke donderdag bijna altijd wel een roodborstje tegen, of soms zelfs op mijn pad,vliegt weer weg en komt soms nog even terug. 


Op de postzegel staat het roodborstje die de kat aan het wegjagen is om haar drie jongen te verdedigen.

Ik heb mijn vader voorgesteld om naar ons toe te komen op mijn verjaardag 8 mei, het is dan is ook moederdag. Hij gaat het proberen en had die gedachte ook vertelde hij, maar wilde dat niet vertellen omdat hij niet wist of het zou lukken. Dus had hij misschien voor de deur gestaan, maar misschien ook niet. Ik vertel hem dat je als je dat van te voren met elkaar deelt, je wensen ook uit kunnen komen. Hij vindt dat onzin en vindt dat hij met mij niet kan overleggen. Toen ik zei hoe kom je tot overleg, had hij daar geen antwoord op, ik zei: door je gedachtes te delen, dat doe ik met mijn moeder en dan komen we ook op nieuwe ideeën. Hij kan zich niet voorstellen dat ik wel met mijn moeder kan praten, hij ziet haar als dementerend, maar bij mij is ze dat helemaal niet.

Als ik aan mijn vader vraag wat mijn moeder wil met mijn verjaardag of zij naar ons toe komen of wij naar hen komen, zegt hij verdedigend: We praten er echt wel over, zij wil graag komen, maar ziet niet dat het moeilijk is, dat ze bijna niet (meer) kan lopen. Ze loopt bijna helemaal krom. Tegen mij zegt ze soms dat ze ermee kan leven en soms dat ze het ook wel erg vindt. Ik zei afgelopen donderdag toen ik ruzie had met mijn vader dat hij verantwoordelijk is voor het bijna niet meer kunnen lopen van mijn moeder. Hij werd heel kwaad, ik ging gewoon verder en zei, ik voel me ook verantwoordelijk, nou zei mijn vader ik niet. Ik zei nog een keer, ik wel en daarom ben ook ook bezig om naar verbetering te zoeken.

Toen ik een keer door de telefoon tegen mijn moeder zei dat wij als gezin allemaal verantwoordelijk zijn voor haar krom lopen en we ook zouden kunnen helpen dat zij weer kan lopen, zei ze, maar dan moet ik ook iets doen. Ongelooflijk hoe ze altijd een mooi antwoord heeft. Ja zei ik medicijnen, koffie en suiker, vervangen door vitamine C en B3, groente- en fruitsappen, kokosolie, gember, kurkuma en citroen. En elkaar daarmee helpen, zei ik. 

Mijn vader denkt dat mijn moeder alleen maar is zoals hij haar ziet. Bij mij is mijn moeder weer anders, omdat ik anders met haar omga en een ander deel in haar aanspreek. We praten er nu in ieder geval meer over en zo komen we steeds toch ook een stukje verder. 

Het blijft boeiend om dit proces met mijn ouders mee te maken. Ook al zegt mijn vader dat hij niet ziet dat door de vitamine C en B3 en het stoppen van de statines, (cholesterolverlagende medicijnen) het beter met mijn moeder gaat, toch moet hij toegeven dat het probleem om op tijd bij de wc te zijn echt minder is geworden.  Dat is toch al heel bijzonder, want de luiers waren al gekocht. Gelukkig heeft mijn moeder dat geweigerd en is het niet gebeurd. Iedereen duwt elkaar maar in een richting die niemand wil. Als ik daar met mijn moeder over praat, hoe dat is gegaan en de luiers al klaar stonden, vindt ze dat verschrikkelijk om te horen, maar ook fijn dat ik haar dat vertel. Ja zo ver zijn we al heen, dat we het (bijna) normaal vinden, horend bij het ouder worden, dat medicijnen mensen zo verzwakken, dat er onmenselijke en meestal onomkeerbare verwoestende gevolgen zijn. Als je dan ook nog beseft dat mijn moeder elke dag misschien wel 9 medicijnen slikt is het een wonder dat ze nog zo aanspreekbaar is en heldere antwoorden heeft.  

Zo kan de farmaceutische industrie haar gang gaan om mijn moeder en miljoenen mensen medicijnen te laten slikken en te doen geloven dat ouderen niet dood gaan door medicijnen maar door ouderdom. Terwijl inmiddels allang bekend is dat in Amerika en Europa medicijnen al de derde doodsoorzaak is na kanker en hart- en vaatziekten! En dan is dementie een zogenaamde 'bij' werking van de medicijnen. 4 van de 5 mensen boven de 80 jaar slikt medicatie tegen hart- en vaatziektes en daarvan is de helft cholesterolverlagers, met als (bij)werking geheugenverlies en dementie, omdat de mitochondriën, energiecentrales van de cel, ook in de hersenen worden vernietigd. Het eiwitgehalte bij vrouwen is hoger dan bij mannen en bij vrouwen boven de 70 is het juist een teken van leven als het cholesterolgehalte hoog is. 

Zo wordt mijn moeder met afschuwelijke leugens medicijnen aangepraat, ziek, zwak en doodmoe gemaakt. Er zijn al veel verhalen te vinden van mensen, zoals Amanda de Vries die schrijven over de gevolgen die statines (cholesterolverlagers) op hen heeft gehad: totale verzwakking, nachtmerries en bijna liever dood willen gaan. http://www.gezondheidenco.nl/188571/bijwerkingen-cholesterolverlagers-down-en-out-door-statines. Bij vrouwen boven de 70 is een hoog cholesterol juist een teken van levendigheid. In Nederland stierven in 2014 12.500 mensen aan dementie en de voorspelling is dat door het verzwakt immuunsysteem dementie doodsoorzaak nummer één zal worden in 2030.

Ik blijf zoeken naar verruiming, openheid, het onbespreekbare onbespreekbaar maken. Ik heb gezegd tegen mijn moeder dat de tramadol echt gevaarlijk is, ze wilde het niet weten, maar bleef toch aan de telefoon. Ik zei dat mijn vader had gezegd dat hij zat te wachten op haar dood. Ze zei dat tegen mijn vader. Gelukkig kon ik zijn reactie niet horen, hij zal het zeker niet leuk vinden dat ik tegen mijn moeder zeg wat hij zelf heeft gezegd en hij zo zijn eigen woorden terughoort. Ongelooflijk hoe het praten over doodgaan en een bijna onbespreekbaar onderwerp als doodgaan zelfs door de telefoon toch benoemd wordt.   

Zo komen er toch steeds kleine openingen in bijna onbespreekbare onderwerpen als geloof in medicijnen, artsen, je eigen gezondheid in eigen handen nemen, zelf op onderzoek uitgaan en blij te zijn met elke kleine verbetering in contact, en minder medicijnen en meer gezonde voeding. als het niet zo schokkend zou zijn, zou het soms bijna grappig zijn wat er met mij en mijn ouders aan het verschuiven is en hoe snel mijn vader soms ook weer geneigd is om te (gaan) geloven dat er iets van waar zou kunnen zijn wat ik vertel over mijn moeder, medicijnen en dat er echt andere wegen zijn naar verbetering door goede voeding, vitamine C en minder medicijnen. Mijn moeder is altijd met gezonde voeding bezig geweest, rauwkost. Iedereen in de familie lachte haar uit om haar brandnetels, terwijl het een heel gezonde plant is die ook helpt om je lichaam te reinigen en te ontgiften.

liefs Leonoor

2 opmerkingen:

  1. Lieve Leonoor. Je hebt al heel wat bereikt! Ik onderschrijf zeker jouw visie op medicijnen. We worden er ziek van ipv beter! Er wordt niet naar de oorzaak gekeken, maar aan gevolgbestrijding gedaan (denken ze��) Echter, door alle bijwerkingen wordt men nog zieker. ��
    Met bètablokkers heb ik de ervaring, dat er benauwdheid ontstaat. Gebruikt jouw moeder dat ook? Bij halvering vd dosis zul je al resultaat zien. Bij stoppen helemaal.
    Mbt cholesterol ben ik het ook al met je eens: Te Hoog cholestetol is een fabel en een melkkoe vd farmacie (ze verdienen er miljarden aan) met idd Alzheimer en Parkinson (emn wie weet wat nog meer) gevolg. Mss interessant om je vader die artikelen bij Health bite.me te laten lezen.
    Mss is het ook leuk eens iets met je Pa apart te doen. Quality time. Niet altijd 'vechten'. Jij hebt het zwaar: Hij ook! Dit is goed bedoeld��.
    Ik weet niet of er dan iemand bij je moeder kan zijn of kan ze wel een tijdje alleen zijn?
    Wat ik mis in het rijtje van homeopathische middelen:
    Vitamine D3 (Nature's Answer. 4000 I.E. €10bij iHerb.com in Amerika. Daar komt nog invoerbelasting bij!
    Chelated Magnesium van Solgar: 250 tabl. €21 bij iHerb.com
    Vitamine B12.Lees die lijst eens mbt vitamine B12! Je zult schrikken! Dit kan de dokter ook tiedienen mbh injescties. Mss geldt dit ook voor vitamins D3.
    Mss (misschien��) is het zinvol met de huisarts of verpleegkundige bij de huisarts ( zelf) eens na te gaan of al die 9 Medicijnen nog wel nodig zijn?? Er zijn huisartsen praktijken die dit zelf onderzoeken, omdat blijkt dat oudere mensen vaak jarenlang medicijnen slikken, die helemaal niet (meer) nodig zijn.
    Verder mss deze tip: Ik kom zelf bij een voedingstherapeute op energetisch niveau/basis in Almelo. Heet Holismus. Zij checkt alles/geeft tekorten aan. Start idd met ontgiften��: Met Chlorella van Urtica. Zij loopt ook een voedingslijst door, waarbij ze aangeeft wat niet mag/of wat met mate gegeten mag worden. Ik ga 1x per 3 maanden (+-€65/€70) en tussentijds heb ik 1x per 4 weken een telefonisch consult. Tegen gereduceerd tarief. Je hoeft er dus niet zo vaak naar toe. Ze heet Annet Kling en geeft op ma/wo/do van 8.30-9.00 uur telefonisch spreekuur. Niet te verwarren met telefonisch consult (+-€15).
    Als je beide ouders zouden gaan en hij gaat mee, kan je vader zien/horen hoe het er mee staat.
    Zij gebruikt en sport wicchelaar oid.
    Btw: Ik kon laatst niet op je blog, maar nu wel.
    Ik hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal.
    Liefs Karin (van FB/ je verjaardag��) <3

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Leonoor je kent met niet maar ik je moeder wel heb haar al een hele tijd geleden uit het oog verloren.. Zij was met mij een van de mensen die de wijkkrant in de Schilderswijk maakte doe haar de Groeten van Dennis

    BeantwoordenVerwijderen

Laat een reactie achter: