15
april 2016 interview met Sam Vanacker en Hans Verbeke.
De
ouders van de kleine Milow weten een maand na de dood van de vijftien
maanden oude peuter nog altijd niet wat de doodsoorzaak is van hun
kindje. Op 13 maart stopte papa Kenzy Milow in zijn bedje voor een
dutje, maar de peuter werd nooit meer wakker. De ouders wijten zijn
dood aan de spuitjes van Kind & Gezin die hij twee dagen
eerder kreeg.
Kenzy
Vangheluwe (20) en Finlay Fiers (20) lieten hun zoontje van vijftien
maanden op 12 maart inenten door Kind & Gezin. Op vrijdag had
het kindje 39 graden koorts, wat niet ongewoon is na zo'n spuitje.
Zaterdagochtend was de koorts gezakt en papa Kenzy kon zelfs de hele
morgen spelen met zijn zoontje. Toen mama Finlay om 16 uur thuis
kwam, vond ze Milow dood in bed. De dag erna werd een autopsie
uitgevoerd, maar het onderzoek is nog altijd niet afgerond. "Eerst
kregen we te horen dat het om wiegedood ging", vertelt oma Lieve
Provoost. "Een dag later vertelde de spoedarts, die trouwens
niet aanwezig mocht zijn bij de autopsie, dat het een zware
griepinfectie zou zijn. Sindsdien hebben we niets meer gehoord."
vraag/oproep
van Lieve Proost, de om van Milow, 11 april op de facebook pagina preventief of
genezen:
Ik
ben op zoek naar mensen die ook hun (klein)kind verloren hebben
tussen de leeftijd van 14-17 maanden. Ons Milow'tje heeft op
donderdagavond 10 maart 2016 zijn spuitjes gehad van kind en gezin.
Op vrijdag 11/03/2016 had hij koorts en op zaterdag morgen ook. Op
zaterdag middag 12 maart 2016 niet meer. Na etenstijd is hij gaan
slapen zoals elk kind van die leeftijd. Hij heeft nog geweend om zijn
tutje en de papa heeft hem dat gaan geven. Hij heeft ook nog 2 keer
gehoest door de babyfoon, de laatste keer rond 15.30 uur. Maar
wanneer de mama hem ging halen iets na 16 uur zat er geen leven meer
in Milow. Milow is direct gereanimeerd geweest maar het mocht niet
baten.r
is een volledige autopsie gebeurd van Milow op zondag , waarna de
politie liet weten dat Milow gestorven is aan wiegedood. Op
zondagavond belde de spoedarts uit het ziekenhuis en zei dat het geen
wiegedood is , maar een opkomende infectie met koortsstuipen en de
dood tot gevolg. Die opkomende infectie zou gaan om influenza type A
(griep).
Op vrijdag 18 maart 2016 hebben we Milow begraven. Na de
dienst is Milow terug meegegaan met de begrafenisondernemer, want we
hadden wel toelating om te begraven maar niet om te cremeren. Op
vrijdag 1 april 2016 hebben we Milow uiteindelijk begraven in een
wachtkelder. Milow hadden we willen cremeren om dicht bij ons te
hebben maar dat is tot op heden nog altijd niet toegestaan. Nu zitten
we ook nog altijd te wachten op de toelating tot crematie.
Toch
laat het me ook niet los dat Milow juist zijn spuitjes had gekregen
van kind en gezin , en dat zo’n gezond kind van het ene moment op
het andere sterft. Niks hadden we vernomen van K&G tot ik op
donderdag 31 maart 2016 zelf belde naar de info lijn van
K&G en mijn verhaal deed. Nadien ben ik door verschillende
mensen van K&G gebeld geweest. Ze gaan het wel opvolgen
zeggen ze, maar uiteindelijk heeft K&G toch altijd gelijk.
Na
een volledige autopsie moeten ze ook wel kunnen achterhalen als er
daar iets is mis lopen of niet. En dat wil ik ook wel 100 procent
zeker zijn. Ik vind dat die cocktail van al die spuitjes soms te
zwaar* is voor sommige kinderen maar daar niks aan doen.
Daarom als jij nog mensen kent met dezelfde ervaringen als dit
verhaal gelieve me te contacteren via een pb. OOK VRAAG IK DIT ZOVEEL
MOGELIJK TE DELEN.
Lieve
Provoost
*te
zwaar
Commentaar
van mij: te zwaar moet natuurlijk zijn gruwelijk en zelfs dodelijk,
maar je ziet hoe voorzichtig in dit geval de oma van Milow moet zijn.
Ze komt al naar buiten met haar verhaal, dat is al heel veel, maar
dan nog blijft ze beleefd en durft ze zelfs als het gebeurd is nog
niet van de daken te schreeuwen dit mag niet gebeuren, dat dit
vandaag wereldnieuws moet zijn en morgen gestopt moet zijn. Waarom
dat niet gebeurt blijkt een samenhangend wereldwijde farmaceutische
oorlog te zijn.
 |
| zie ook de website www.vaccinvrij.nl |
reactie
van mij:
Wat
een afschuwelijk bericht, verschrikkelijk voor het kind, de ouders
familie en mensen om hen heen en alle andere mensen die dit meemaken
over horen of lezen. Het allerergste vind ik nog dat er geen vragen
gesteld mogen worden, er geheimzinnig wordt gedaan en zelfs
geprobeerd wordt om te ontkennen dat er een verband is met de
vaccinaties. Een arts hoort natuurlijk het verband te leggen tussen
de vaccinatie en het overlijden. Wat kan er nog erger zijn voor een
arts dan dat een kind 'zomaar' overlijdt? Als dat nog geen reden is
om alles wat maar mogelijk is te onderzoeken, dan is alles wat een
arts doet toch van geen enkele waarde meer. Ouders komen erachter dat artsen niet te vertrouwen zijn en de eerste vraag waarom is mijn kind overleden niet serieus nemen en alles eraan doen om in ieder geval opheldering te krijgen om ouders hun verdriet te kunnen plaatsen en verwerken. Maar artsen willen geen verantwoordelijkheid nemen, omdat de vraag wie is aanspreekbaar dan dichtbij komt. Heel erg dat iedereen daarvoor wegloopt en zelfs het overlijden van een kind nog geen reden blijkt te zijn om je af te vragen waar we mee bezig zijn.
De macht van de farmaceutische industrie is nog enorm, maar liefde zal uiteindelijk altjjd sterker zijn. Ouders willen geen kind verliezen door afschuwelijke vaccinaties en medicijnen Ouders die toch al radeloos zijn van verdriet worden geïntimideerd. Je moet zo sterk worden dat je als je kind overleden is, je zelfs niet je verdriet mag hebben, maar vragen om je overleden kind te laten onderzoeken, om achter een afschuwelijke waarheid te komen. Je kind had nog geleefd als het niet gevaccineerd was!
En dan blijkt dat één kind dat overlijdt nog geen reden om alles te doen om dit nooit meer te laten gebeuren. Daar blijkt een heel grote macht en geldbelangen, de farmaceutische industrie, achter te zitten.
Vaccinaties blijken een gedachtegoed in zich te hebben die je als menselijk denkend mensen bijna niet kan bevatten. Het vraagt levenservaring en durven geloven dat mensen als ze in een machtssysteem zitten meedoen aan de ergste praktijken en daarin verder durven te gaan dan zij ook zelf ooit hebben kunnen bedenken. Niemand durft zijn/haar hart te laten spreken, te luisteren naar zijn/haar gevoel, vragen te stellen. Alleen al twijfel toelaten of wat er gebeurt wel goed is, lijkt haast onmogelijk. Alleen maar geld verdienen. Of kinderen, volwassenen, ouderen overlijden aan vaccinaties en medicijnen is niet van belang.
Ga dat maar eens tot je door laten dringen. Wij de woongroep wonen en werken nu 10 jaar bij elkaar en zijn op dit punt aangekomen dat we dit willen en kunnen toelaten, omdat we veel moeilijkheden hebben doorgemaakt met elkaar, met mensen om ons heen, familie en veel hebben nagedacht en gelezen hebben over gezondheid, voeding en medicijnen. We zijn bezig om bewust en sociaal met elkaar om te (leren) gaan, praten veel, maken muziek zingen, samen wonen en samenwerken. Wij hebben nu zoveel met elkaar doorgemaakt dat we het aankunnen om te beseffen wat er gebeurd is en nu nog steeds gebeurt.
Marthe, een huisgenote van ons, is als kind heel veel ziek geweest en van de ene naar de andere arts gegaan en 6 weken met de diagnose reuma in een ziekenhuis gelegen. Er komt langzaam het besef dat dit meer dan we ooit hadden gedacht een verband heeft met vaccinaties die vanaf die vanaf 1954, meer geworden in 1963 en nog verder is toegenomen in 1974, steeds meer vaccinaties zijn geworden. Ziektes als leukemie, autisme, auto-immuun ziektes, epilepsie en kanker zijn daarna enorm toegenomen.
Het voelt als agressie, die door kan gaan omdat mensen niets doen. Tot mensen gaan zien en geloven dat het niets met genezing en al helemaal niets met liefde te maken heeft. Alle vaccinaties zijn op angst, angst om ziek te worden, angst om dood te gaan.
Het is verschrikkelijk, maar ik wil toch benadrukken dat dit kan gebeuren omdat wij allemaal de eigenschappen die het verdriet en trauma's die vaccinaties teweegbrengen in ons hebben.
In het met elkaar wonen en werken zijn we dat met elkaar gaan bespreken, aangaan en doormaken. Niet makkelijk, maar wel ongelooflijk waardevol en belangrijk.
Ik ben heel dankbaar dat wij in ons veilige huis zoveel met elkaar hebben kunnen uitzoeken, ook ruzie hebben kunnen maken. Er was veel strijd, niemand had ooit leren praten over wat je meemaakt, voelt, denkt, zou willen. We hebben de kans gekregen door het met elkaar gaan wonen en ik dat mocht begeleiden om onszelf tegen te komen. We weten nu veel beter dat ook wij tot alles in staat zijn en iedereen uiteindelijk zelf de keuze moet en mag maken om je verantwoordelijk te voelen voor je leven. Maar je kunt elkaar wel helpen om goed met jezelf en de ander om te gaan.
Dat is voor de essentie om uit het dilemma te stappen. Vinden dat iedereen zelf verantwoordelijk is, kan leiden tot onverschilligheid. Het besef dat alle beslissingen die je neemt ook gevolgen heeft voor de ander geeft verbondenheid en waarde aan je leven, zo voel ik dat. Vrijheid blijheid kan tot verschrikkelijke excessen leiden, omdat niemand zich verantwoordelijkheid hoeft te voelen voor wat er daadwerkelijk gebeurt. Vrijheid met verantwoordelijkheid maakt dat je aanspreekbaar bent op wat denkt en doet.
Openheid is daarbij essentieel. Alles wat bespreekbaar is, voelt licht, wat niet bespreekbaar is, wordt zwaar, een last, soms zelf ondraaglijk zwaar, zoals het onnodig overlijden van een kind, volwassene of ouder.
Alles wat bespreekbaar is, het gevoel dat je samen bent maakt dat je kan praten, delen, vragen durft te stellen en we verder komen en elkaar helpen om goed met jezelf, met de ander, met kinderen en ouderen om te gaan. Dat is een bewustwordingsproces waar je je hele leven mee bezig bent. Herken maar eens of je de arts bent die meewerkt of de arts die durft te zeggen dat het niet klopt. Ben je de ouder die nee durft te zeggen en anderen wil waarschuwen, of laat je het gebeuren. Durf je nog te vertrouwen op je gevoel. Ga je met alles in je de vaccinaties verdedigen goedpraten en vertellen dat daardoor kinderen niet overlijden. Herken je dat vaccinaties niet goed zijn, wat is ervoor nodig om te geloven dat ouders echt niet gehoord worden en artsen zich laten misleiden en opdrachten uitvoeren die schade doen en zelfs dodelijk zijn.
Durven twijfelen, vragen stellen, onderzoeken is essentieel in het leven. Wij kunnen met ons vieren alles met elkaar bespreken, onze ervaringen delen en verwerken en erachter komen dat we allemaal verschrikkelijke dingen hebben gedaan, drank, seksualiteit zonder liefde, liefdeloosheid. Omdat ik een heel eenzame tijd heb doorgemaakt en me van heel veel dingen bewust ben geworden was ik er helemaal aan toe om mensen helpen met bewustwording bezig te zijn.
Iedereen heeft dingen meegemaakt die niet fijn zijn, of anderen pijn gedaan. Dat leren zien, verwerken en zelf niet doen is heel moeilijk, maar ook erg de moeite waard. Door steeds weer tegen dezelfde manier van leven aan te lopen en te zien dat je dat niet meer wil en gaan veranderen is niet makkelijk, maar wel een heel erg mooi levensproces.
Informatie via internet is heel belangrijk!
Wij als woongroep Contact & muziek weten nu dat we niet willen dat kinderen gevaccineerd worden. Maar dat wisten we bijvoorbeeld een jaar geleden nog helemaal niet. Hoe kom je daar achter. Wij hebben een interview gezien met Hans Moolenburgh, die als huisarts (90) jaar zijn eigen zoon heeft ingeënt en daar inmiddels heel erg spijt van heeft, omdat zijn zoon er 20 jaar over heeft gedaan om weer de 'oude' te worden.
Dat we het met elkaar soms heel erg moeilijk hebben, ook ruzie maken, is voor mij eigenlijk niets anders dan de afspiegeling van de maatschappij. Alle kwaadheid, onmacht, aardig gevonden willen worden, zoeken naar liefde zit in ons zelf. Als je dat toelaat kun je je verbinden met iedereen, ook de arts die het zwijgen wil opleggen uit angst zijn baan te verliezen, ook het kind dat gevaccineerd wordt, zelfs overlijdt, de wanhopige ouder, de mensen eromheen, de farmaceutische medewerker of onderzoeker of directeur, die hier aan meewerkt en de spijtoptant die in het openbaar komt vertellen dat hij spijt heeft en wil dat dit gaat stoppen. Iedereen maakt alle ontwikkelingen in zichzelf dagelijks door. Dan ben je weer de directeur, dan weer de ouder, dan weer het kind.
Maar je kunt daar uitstappen en erbuiten gaan staan en iedereen gaan helpen: het kind om zich te uiten, de ouder om kritisch te worden, de arts om verantwoordelijkheid te nemen en zijn patiënten te beschermen, de farmaceutische medewerker om geen dodelijke medicijnen meer te willen maken en verkopen. En de natuur weer te herontdekken: met planten doe je niemand kwaad en is er soms zelf wonderbaarlijk genezing mogelijk.
Hier het verhaal van de ouders van Freek Hagoort die op 8 jarige leeftijd van een vaccinatie is overleden:
http://www.vaccinatieraad.nl/2013/12/overleden-na-bmr-vaccinatie-freek/
Een neefje van onze inmiddels verhuisde overbuurvrouw is in 2013/14 overleden op 4-jarige leeftijd, de dag dat hij een vaccinatie kreeg. Zijn ouders durfden niets te zeggen tegen de huisarts. Heel erg dat we zo bang worden gemaakt en kinderen zelfs overlijden en er nog niets verandert! Dat kan zo niet doorgaan.
Caitlin, 16 jaar is doodziek geworden in 2011 na baarmoederhalskanker vaccinatie HPV
http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binnenland/sinds-de-vaccinatie-mijn-dochter-heel-erg-ziek-al-vier-jaar
Het
verhaal van Caitlin
Caitlin
Kerpel is in 2011, toen 13 jaar gevaccineerd met het HPV-vaccinatie
virus (baarmoederhalskanker). 5 Oktober 2011 kreeg ze de derde prik.
5 dagen daarna stond Caitlin in de badkamer en werd opeens heel
duizelig. Ze kan bijna niet meer op haar benen staan. Zo erg. Ik
belde de dokter en vroeg meteen of het met vaccinatie te maken kon
hebben. Volgens de dokter was dat uitgesloten. Moeder Esther zou de
inenting maar al te graag terugdraaien. "Haar hele leven staat
in het teken van vermoeidheid."
Dat
vandaag 29 juli 2015 bekend is geworden dat er extra onderzoek
naar de bijwerkingen van
de prik tegen baarmoederhalskanker komt, ziet Esther als een kleine
overwinning. "Ik hoop dat deze vaccinatie nu eindelijk eens heel
goed onderzocht gaat worden."
Voor
Esther is het helder: haar dochter is zo ziek geworden van de
HPV-vaccinatie. "Voor mij staat het vast. De timing, de klachten
en het feit dat er niets uit de test is gekomen; de vaccinatie heeft
het leven van mijn dochter volledig overhoop gegooid."
Esther
meldt haar klacht bij het bijwerkingscentrum Lareb en de
GGD. Ze schrijft ook het RIVM een brief en ze zoekt via internet
contact met lotgenoten. "Geen enkele arts heeft bevestigd dat
mijn dochter zo ziek is geworden door de prik. Maar ontkennen doen ze
ook niet. Dat kunnen ze ook niet. Mijn ervaringen met artsen is dat
ze je toch naar een andere richting willen duwen. Je wordt nooit
helemaal serieus genomen. Dat is ook de ervaring van andere ouders
die ik heb gesproken."
Het
lukt Caitlin ondanks haar ziekte om haar vmbo-diploma te halen. "Door
heel hard te bikkelen. Haar ziekteverzuim was enorm, maar ze heeft
haar diploma gehaald." Haar mbo-opleiding heeft ze moeten
staken; het is momenteel te zwaar.
Nu,
vier jaar later, gaat het iets beter, vertelt Esther. "Maar ze
kan nog niet echt iets ondernemen. Een sociaal leven heeft ze niet.
Het gaat ietsjes beter, maar ze is nog lang niet beter. Wanneer dat
gaat gebeuren, is afwachten."
Esther
en Caitlin doen hun verhaal omdat ze hopen andere ouders te helpen.
"Misschien herkennen anderen zich in dit verhaal maar hebben
ouders nog nooit aan deze oorzaak gedacht. Wij hopen dat deze ouders
zich melden en hun verhaal doen. Deze klachten moeten serieus genomen
worden."
Esther
zou dolgraag willen dat ze de inenting kan terugdraaien. "Voor
Caitlin is het helaas te laat. Maar mijn jongste dochter krijgt de
prik niet. Geen denken aan."
Het
bijwerkinscentrum Lareb bevestigt dat de melding van Caitlin is
ingediend. Het Lareb onderzoekt nu deze en 48 andere meldingen. Het
Lareb laat verder weten dat er nu nog geen verband is aan te tonen
tussen de meldingen en de HPV-vaccinatie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie achter: