Waarom mensen niets doen na een ongeluk

In de bijbel staat het verhaal over de barmhartige Samaritaan. Ik denk dat er een psychologische factor is, dat wanneer niemand iets doet, iedereen niks doet. Degene die het verschil maakt, is degene die zorgt, ziet en open-minded is, durft na te denken en om zich heen kijkt. Het is verbazingwekkend, maar ook herkenbaar.

Wij gingen met mijn ouders nog naar de kerk, waar ik uit ben gestapt, omdat ik de dialoog miste. Maar in de kerk hoor en in de bijbel lees je nog wel woorden als naastenliefde, dienstbaar zijn, bescheidenheid.

De medische kijk op mensen is één grote verharding, geen enkele compassie, alles moet opgelost worden met medicijnen, operaties, chemo. Wat je voelt, contact met jezelf, met je lichaam, diep respect voor de natuur, het is bijna taboe om daar nog mee bezig te zijn of over te (willen) praten. Geen arts vraagt hoe is het contact met jezelf, met je lichaam, met de mensen om je heen. Kinderen worden gevaccineerd, worden er (dood)ziek van en gaan er soms zelfs dood aan, nog geen reden om te stoppen. Mensen worden monddood gemaakt en afhankelijk van medicijnen en artsen. Je krijgt de boodschap dat je mening niet belangrijk is en wat je voelt al helemaal er niet toe doet. Voelen is zwak. Daar krijg je onverschillige mensen van.

"Alles is te begrijpen, als je je er maar in wilt verdiepen."

Voor iemand anders opkomen komt niet eens meer in mensen op. Ik zeg altijd abnormale reactie, die wij als abnormaal zien, zijn eigenlijk normale reacties op abnormale situaties. Chemische middelen ontkrachten en vernietigen het zelf genezend vermogen Contact en sociaal met elkaar om (leren) gaan als genezende kracht is al helemaal geen onderwerp van gesprek meer. 3 miljoen mensen wonen alleen. Ik heb 16 jaar alleen gewoond, ik vond elke dag verschrikkelijk, heb 8 jaar geen kerst en oud en nieuw gevierd, geen familie of vrienden gehad. Daar is gelukkig een prachtige verandering in gekomen.

Dat je alleen kan genezen als je kan communiceren, praten en delen, aan jezelf kan toekomen, ademen, slapen en het zelfgenezend vermogen, is bijna onbespreekbaar. Ik geloof niet dat mensen door naalden, snijden, opereren, bestralingen, medicijnen en andere chemische middelen kunnen genezen. Ik vind dat een harde manier van met mensen omgaan. Er is een heel andere intelligente manier van geneeskunst, die weer terecht kunst genoemd mag worden. Kruiden kunnen ook helpen, de hennepplant en de medicinale hennepolie, maar ook de brandnetel, citroenen, gember, kurkuma en veel andere. Er is nog heel veel te ontdekken. Wij weten misschien maar 0,001% van wat er echt mogelijk is.

In China is het grootste medicijnloze ziekenhuis in de wereld. Henk Fransen een rats in Nederland heeft inmiddels contact met een Chinese arts die daar gewerkt heeft en wil ook in Nederland het eerste medicijnloze ziekenhuis gaan oprichten.

Concentratie, aandacht, meditatie, muziek, liefde, kleur en licht zijn daarin heel belangrijk. Creativiteit, spontaniteit, kinderen en ouderen weer belangrijk maken. 
 

 

Ik heb contact met vlinders en door het contact tussen Marthe, één van mijn drie huisgenotes, is er ook contact met overledenen. Dood blijkt geen dood, maar een overgang te zijn. 

Wij, de woongroep Contact & muziek, wonen en werken nu 10 jaar met ons vieren samen. Ik was violiste en heb mezelf en mijn drie huisgenoten viola da gamba en luit leren spelen. We mediteren, maken muziek en zingen, 4-stemmig a capella, zo langzaam en zo zuiver mogelijk, steeds meer op een meditatieve zachte en verstilde manier. We zijn bezig om voeding los te laten, met wel en niet eten, een heel boeiend, niet makkelijk, heel leerzaam en inspirerend proces. We zijn elke dag dankbaar voor onze manier van leven.

lieve groeten, Leonoor
www.contactmuziek.nl